پیشگامان در طراحی زیست‌محور و ساخت دیجیتال
امروزه، در دنیای معماری، روندهای نوین به‌سرعت در حال شکل‌گیری هستند و فناوری‌های جدید و اصول “بیومیمیکری”[i] نقش مهمی در این تحولات ایفا می‌کنند. یکی از پروژه‌های برجسته‌ای که این تلاقی را به‌خوبی نشان می‌دهد، پاویون فیبری دانشگاه اشتوتگارت است. این سازه آزمایشی، که از طراحی محاسباتی و روباتیک برای ساخت استفاده می‌کند، می‌تواند به‌عنوان نمادی از آینده معماری پایدار و هوشمند در نظر گرفته شود. در این پروژه، با الهام از ساختارهای زیستی طبیعت، سیستم‌های روباتیک و فناوری‌های پیشرفته برای تولید سازه‌هایی با کمترین تأثیر محیطی و بالاترین کارایی استفاده شده است.
در اینجا گزارشی از مقاله منتشرشده در وب‌سایتArchDaily درباره این پروژه آورده شده. باید ذکر کرد که این ترجمه، گزارشی از مقاله اصلی و کامل نیست.
پاویون فیبری: ترکیب طراحی محاسباتی و بیومیمیکری
پاویون فیبری ICD/ITKE، یکی از پیشرفته‌ترین پروژه‌های معماری دانشگاه اشتوتگارت است که به‌منظور مطالعه و آزمایش شیوه‌های نوین در طراحی سازه‌ها و ساختارهای معماری ایجاد شده است. این پاویون، که به‌ویژه در سال‌های اخیر توجه بسیاری از محققان و طراحان را به خود جلب کرده، از فرآیندهایی مانند طراحی محاسباتی، الگوریتم‌های زیستی و روباتیک برای تولید ساختار استفاده می‌کند. این روش‌ها نه‌تنها موجب ایجاد سازه‌هایی زیبا و خلاقانه می‌شوند، بلکه از لحاظ عملکردی نیز کارآمد و سازگار با محیط زیست هستند.
یکی از نکات برجسته در این پروژه، استفاده از روبات‌های متحرک ساخت‌گر است که می‌توانند بدون استفاده از قالب‌های سنتی، به‌طور دقیق اجزا را مونتاژ کنند. این تکنولوژی به‌طور قابل توجهی به کاهش مصرف مواد و افزایش کارایی ساخت کمک می، مواد مورد استفاده در این پروژه بر پایه فیبرهای پیشرفته و با الهام از ساختارهای زیستی طبیعی مانند الیاف درختان و بدن موجودات زنده طراحی شده‌اند.
طراحی محاسباتی و ساخت دیجیتال: آینده معماری پایدار
این پروژه‌ها از نمونه‌های بارز ترکیب طراحی محاسباتی با اصول بیومیمیکری هستند. در این پروژه‌ها، نرم‌افزارهای شبیه‌سازی پیشرفته برای تحلیل رفتار سازه‌ها و بهینه‌سازی فرم‌های هندسی به کار می‌روند. به این ترتیب، معماری نه‌تنها به زیبایی‌شناسی بلکه به عملکرد و پایداری نیز توجه دارد. در روند ساخت، روبات‌ها و ماشین‌آلات هوشمند با دقت بالا به نصب و مونتاژ اجزای سازه پرداخته و به این ترتیب، مصرف انرژی و زمان به حداقل می‌رسد.
پروژه‌های مشابه، مانند پاویون فیبری دانشگاه اشتوتگارت، گام‌های بزرگی در جهت کاهش پسماندهای ساختمانی و همچنین ایجاد ساختارهایی با حداقل تأثیر بر محیط زیست برداشته‌اند. این رویکرد نه‌تنها به معماری پایدار کمک می‌کند، بلکه به طراحی و ساخت ساختمان‌های آینده نیز تحول چشمگیری می‌بخشد.
[i] این کلمه معادل فارسی biomimicry است که به معنای “الگوبرداری از طبیعت” یا “الهام از طبیعت” می‌باشد. این اصطلاح در علوم مختلف، از جمله معماری، طراحی صنعتی، مهندسی و حتی فناوری، برای اشاره به روندی به‌کار می‌رود که در آن انسان‌ها از روش‌ها، سیستم‌ها و الگوهای طبیعی الهام می‌گیرند تا مسائل پیچیده مهندسی و طراحی را حل کنند.
[ii] https://www.archdaily.com/926751/advanced-construction-material-innovations-and-new-technologies?ad_medium=gallery